Η μετάνοια, είναι η φωνή του Χριστού στον καθένα μας, το ίδιο κάλεσμα αιώνες τώρα από το ίδιο στόμα. Η μετάνοια δεν είναι μία ευκαιριακή υπόθεση στην ζωή μας, αλλά ένα διαρκές αγώνισμα στην παλαίστρα του παρόντος βίου.
Συνεχίζεται η σειρά εκδηλώσεων με τον γενικό τίτλο «Ευαγγελίστρια 2025», που διοργανώνεται για 27η χρονιά, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, με κεντρική δράση, τις πολιτιστικές βραδιές που πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη, με τον γενικό τίτλο «Μια Πέμπτη, μια Σαρακοστή».
Την Πέμπτη 13 Μαρτίου παρουσιάστηκε το υμνολογικό αφιέρωμα «Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται…», με ύμνους από την υμνολογία του Τριωδίου. Τους ύμνους απέδωσε ο Βυζαντινός Χορός του Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως με χοράρχη τον Πρωτοψάλτη Καλλίστρατο Κοφόπουλο και τους προλόγισε ο Οικονόμος π. Παντελεήμων Σταυρακόπουλος. Την ιστορία του Συλλόγου παρουσίασε ο Πρόεδρος του, Άρχων Πρωτομαΐστωρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, κ. Σταμάτιος – Νικόλαος Κίσσας.
Το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι κατεξοχήν περίοδος μετανοίας και αλλαγής. Γι’ αυτό και ακούμε συχνά, μέσα στις ιερές ακολουθίες που κυριαρχεί η χαρμολύπη, την προτροπή της Εκκλησίας «της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα».
Η μετάνοια, είναι η φωνή του Χριστού στον καθένα μας, το ίδιο κάλεσμα αιώνες τώρα από το ίδιο στόμα. Η μετάνοια δεν είναι μία ευκαιριακή υπόθεση στην ζωή μας, αλλά ένα διαρκές αγώνισμα στην παλαίστρα του παρόντος βίου. Σε αυτό το κλίμα, ο Χορός ξεκίνησε το υμνολογικό αφιέρωμα με τα πεντηκοστάρια του Τριωδίου «Της μετανοίας άνοιξον μοι πύλας Ζωοδότα..», «Τα πλήθη των πεπραγμένων μοι δεινών…» και το Μέγα Προκείμενον «Έδωκας κληρονομίαν…».
Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία γιορτάζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, τις νίκες εναντίον των εικονοκλαστών και την αναστήλωση και προσκύνηση των Εικόνων στην Κωνσταντινούπολη. Ο πρώτος θρίαμβος της Ορθοδοξίας έγινε αυτήν ειδικά την Κυριακή. Το ίδιο ισχύει και με την ανάμνηση του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά την Δευτέρα Κυριακή των Νηστειών. Η καταδίκη των εχθρών του και η υπεράσπιση της διδασκαλίας του από την Εκκλησία τον 14ο αιώνα θεωρείται ο δεύτερος θρίαμβος της Ορθοδοξίας και για το λόγο αυτό η ετήσια εορτή του καθιερώθηκε τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών. Έτσι, συνεχίζοντας η εκδήλωση, ο Χορός απέδωσε το Δοξαστικό των Αίνων της Β΄ Κυριακής των Νηστειών «Τοις εν σκότει αμαρτημάτων…».
Προχωρώντας στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, όπως ονομάζεται η τρίτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά την οποία τιμάται ο Σταυρός, το σύμβολο της χριστιανικής πίστης, το καύχημα της Εκκλησίας και το αήττητο όπλο κατά των δυνάμεων του κακού. Η σωματική κόπωση της νηστείας και η ψυχική νωχέλεια του πνευματικού αγώνα είναι δυο βασικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να αναστείλουν τη νηπτική πορεία του πιστού και η αγιαστική δύναμη του Σταυρού είναι το αντίδοτο σ’ αυτή την κατάσταση. Γι’ αυτό και ο Χορός απέδωσε τις αργές καταβασίες της Σταυροπροσκυνήσεως και ακολούθως το τροπάριο «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα…».
Στη συνέχεια του αφιερώματος ο Χορός έψαλλε τα Κατανυκτικά απολυτίκια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής «Θεοτόκε Παρθένε…» και το αργόν Κατανυκτικόν Θεοτοκίον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής «Πάντων Προστατεύεις Αγαθή…». Σε αυτόν τον πνευματικό αγώνα της περιόδου καλούμε βοηθό μας και συμπαραστάτη μας την Παναγία, την Μητέρα Του Θεού την Μητέρα όλων των ανθρώπων. Σε Εκείνην καταθέτουμε στην Χάρη τη δική Της στη μεγάλη της αγκαλιά τα πάθη μας, τους καημούς μας, τα προβλήματα μας, τα δάκρυα μας, τα βάσανα μας. Και παίρνουμε δύναμη και λαμβάνουμε ελπίδα από την Παναγία μας γιατί πάντοτε εκείνη για κάθε άνθρωπο είναι το στήριγμα, η καταφυγή, η χαρά.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τους Στίχους εκ του Πολυελέου «Επί των ποταμών Βαβυλώνος…» και το Κοντάκιον του Ρωμανού Μελωδού «Τη Υπερμάχω…».
Ο Σύλλογος Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως ιδρύθηκε το 1984 από μέλη της “Βυζαντινής Χορωδίας Κωνσταντινουπολιτών”, η οποία εδραστηριοποιείτο στην Αθήνα από το 1975. Σκοπός του Συλλόγου είναι η συνέχιση της Ιστορίας του ήδη από πεντηκονταετίας υφισταμένου πρεσβυγενούς Συνδέσμου Μουσικοφίλων, που λειτουργεί μέχρι τις ημέρες μας στην Κωνσταντινούπολη και συναθροίζει όλους σχεδόν τους Ιεροψάλτες της Βασιλεύουσας. Ο διωγμός, ο εξαναγκασμός και οι απελάσεις της Ρωμηοσύνης από την Πόλη, έφεραν στην Ελλάδα τους Ιεροψάλτες, τους διδασκάλους και τους μαθητές τους που συνεχίζουν την από αιώνων παραδοθείσα γραπτή και άγραφη Ψαλτική Τέχνη.
