Παρουσία του Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου, κληρικών και πλήθους πιστών πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης 20 Νοεμβρίου 2024 η υποδοχή της εικόνας της Παναγίας Ελαφιωτίσσης στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Τ.Κ. Προαστίου. Ακολούθως, ο Μητροπολίτης προέστη της Λιτανείας της ιεράς Εικόνος μέχρι το ομώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο και στη συνέχεια χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού επί τη θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Στο τέλος, ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε τον εφημέριο του χωριού π. Βασίλειο Σιαματά και τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου γι’ αυτήν την πρωτοβουλία να φιλοτεχνηθεί μία ιερή εικόνα της Παναγίας της Ελαφιώτισσας που να σχετίζεται με την περιοχή. Ευχήθηκε σε όλο το εκκλησίασμα και στον κύριο δήμαρχο Παλαμά κ. Σωκράτη Δασκαλόπουλο, η Παναγιά μας να σκέπη και να βοηθά όλο τον κόσμο!
Να σημειωθεί ότι την ιερά εικόνα φιλοτέχνησε ο Αγιογράφος κ. Δημοσθένης Τσίντζας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε: Η εορτή των Εισοδίων, της εισόδου δηλαδή της Κυρίας Θεοτόκου της Μαρίας εν τω Ναώ του Σολομώντος, είναι η δεύτερη εκκλησιαστική εορτή του εκκλησιαστικού έτους. Η πρώτη Θεομητορική εορτή ήταν τον Σεπτέμβριο με το Γενέσιο της Παναγίας μας και η δεύτερη που αρχίζει η 1η Σεπτεμβρίου, το εκκλησιαστικό έτος και η δεύτερη Θεομητορική εορτή είναι η αποψινή και αυριανή και μέχρι την 25η Νοεμβρίου, όπου θα ψάλλουμε μέσα στους ναούς μας, προς το πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου για την είσοδό της εις τον Ναό του Σολομώντος.
Ήδη από την Γέννηση της Θεοτόκου για την σωτηριώδη οικονομία του ανθρώπου, για τη σωτηρία του δηλαδή, έχει ξεκινήσει θα λέγαμε η αντίστροφος μέτρησης. Διότι με την γέννηση της Παναγίας ζωγραφίζεται η έλευση του Ιησού Χριστού εις τον κόσμο. Διότι από εκείνην, όπως γνωρίζουμε όλοι μας, γεννήθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού.
Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου όμως, είναι αυτή, η οποία μας προετοιμάζει και μας προμηνύει και μας προκαταγγέλει την γέννηση του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και από αύριο το πρωί στην ακολουθία του Όρθρου θα ξεκινήσουμε να ψάλλουμε τις Καταβασίες των Χριστουγέννων, «Χριστός γεννάται! Δοξάσατε».
Και για να γίνει πιο αντιληπτό σε όλους μας, αυτή η θεολογία της Εκκλησίας γύρω από το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου, σας διαβεβαιώ ότι ο καλύτερος οδηγός είναι το απολυτίκιο της εορτής που θα ψάλλουμε ευθύς αμέσως πριν τελειώσουμε την ακολουθία του Εσπερινού. Και θα προσπαθήσουμε, ακολουθώντας μερικές λέξεις, θα τολμούσα να πω, κλειδιά να κατανοήσουμε την θεολογία της εορτής των Εισοδίων της Παναγίας μας.
Θα ψάλλουμε λοιπόν ευθύς μετ’ ολίγου το απολυτίκιο της, το οποίον λέγει «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».
Της ευδοκίας το προοίμιον˙ προοίμιον, όπως ξέρουμε όλοι μας, είναι ο πρόλογος, η εισαγωγή σε ένα γεγονός ή σε ένα βιβλίο που, πολλές φορές όταν διαβάζουμε τον πρόλογο ενός βιβλίου, γνωρίζουμε όλοι μας το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίον θα ακολουθήσει και θα εκτεθεί ενώπιόν μας. Το προοίμιο λοιπόν της σημερινής εορτής, δηλαδή της εισόδου της Παναγίας εις τον Ναό του Σολομώντος, είναι της ευδοκίας του Θεού. Και ο Θεός πράγματι, ευδοκεί το ανθρώπινο γένος και η ευδοκία του Θεού, όπως γνωρίζουμε όλοι μας, είναι ο Ιησούς Χριστός.
Να θυμηθούμε δύο συγκεκριμένα γεγονότα. Το πρώτο εις τον Ιορδάνη ποταμό και το δεύτερο εις το όρος της Μεταμορφώσεως, εκεί που ο ουράνιος Πατήρ ομιλεί και λέγει ότι «Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Αὐτοῦ ἀκούετε».
Άρα η ευδοκία του Θεού εις τους ανθρώπους, είναι ο Ιησούς Χριστός. Άρα λοιπόν της ευδοκίας το προοίμιον του Θεού, είναι ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός. Και αυτό προμηνύει η είσοδος της Παναγίας εν τω Ναώ του Θεού. Μας φέρνει πιο κοντά αυτό το κορίτσι των τριών ετών, που δεν μπορεί να το συμπεριλάβει ο νους του ανθρώπου ότι ένα κορίτσι τριών ετών, εισέρχεται μέσα στο ναό του Σολομώντος και μάλιστα πού; εις τα Άγια των Αγίων, εις το εσώτερο του καταπετάσματος, όπου όπως ξέρουμε και διαβάζουμε από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και όπως μας γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του μέσα εις τον χώρο των Αγίων, εις τα Άγια των Αγίων, εισήρχετο, λέγει, άπαξ του ενιαυτού μόνος ο αρχιερεύς.
Μια φορά το χρόνο, λέει, έμπαινε ο αρχιερέας. Ο Ιουδαίος Αρχιερέας, για να ραντίσει, λέγει την Κιβωτό της Διαθήκης, εκεί που είχαν τις λίθινες πλάκες, όπου έδωσε ο Θεός εις τον Μωυσή, τον Δεκάλογο δηλαδή, όπου ήταν η στάμνα με το μάννα.
Αυτήν την σκόνη που έτρωγαν σαράντα χρόνια οι Ιουδαίοι πορευόμενοι μέσα στην έρημο της Αιγύπτου, για να φθάσουν στην πατρίδα τους, στη γη της Επαγγελίας, την επτάφωτο λυχνία και την ράβδο του Ααρών που βλάστησε, το ξερό αυτό κοντάρι, ξύλο που στηρίζονταν ο Ααρών όταν περπατούσε, το οποίο βλάστησε, λέγει και έβγαλε φύλλα. Όλα αυτά είναι προτυπώσεις της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου.
Εκεί λοιπόν έμπαινε ο αρχιερεύς μία φορά το χρόνο, ήταν στην εορτή της Σκηνοπηγίας, περίπου στο τέλος του θέρους και που τελούσαν αυτές τις μνήμες του γεγονότος της επιστροφής εις την γη της επαγγελίας και έμπαινε και ράντιζε, λέγει με το αίμα των σφαγίων, ο αρχιερεύς και μάλιστα πώς, μετά από νηστεία, καθερώμενος, προετοιμαζόμενος για την είσοδό του εις τα Άγια των Αγίων. Εκεί λοιπόν μπήκε η Παναγία Μητέρα του Κυρίου, η Θεοτόκος Κόρη, η πανάμωμος Μαριάμ και μάλιστα αυτή η είσοδός της, είναι των ανθρώπων της σωτηρίας η προκηρύξις.
Προκηρύσσω, γνωρίζουμε όλοι μας ότι σημαίνει ότι κάνω γνωστό. Ο κήρυκας, κάποιος ο οποίος φωνάζει, μας γνωστοποιεί ένα γεγονός, αν θυμηθούμε και τα παλαιότερα χρόνια, πως εγένετο η γνωστοποίηση γεγονότων στα χωριά μας. Έτσι λοιπόν, προεκήρυξαν οι προφήτες.
Προεκήρυξαν οι προφήτες, οι οποίοι μέσα σε ενόραση αγιοπνευματική, μας ομίλησαν περί της γεννήσεως του Θεού Λόγου και να θυμηθούμε το πιο απλό, τον Ησαΐα τον μεγάλο αυτόν προφήτη, ο οποίος μας λέγει ότι και θα το ακούσουμε τις παραμονές των Χριστουγέννων «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ».
Μας ομιλεί δηλαδή ο προφήτης Ησαΐας, περίπου οκτώ αιώνες πριν από την γέννηση του Ιησού Χριστού περί της γεννήσεως Αυτού. Άρα λοιπόν προκηρύσσει, πλέον όχι με κατάσταση ενοράσεως αγιοπνευματική, όπως οι Προφήτες, η Παναγία με την είσοδό της στο Ναό, το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, αλλά μας το δηλώνει πλέον ως δεδομένο γεγονός, αφού Εκείνη μπαίνει μέσα στο ναό, για ποιο λόγο μπαίνει η Παναγία στο ναό; Για να προετοιμαστεί.
Τριών χρονών μπαίνει στον ναό και παραμένει εκεί δώδεκα χρόνια, μέχρι το 15ο έτος της ηλικίας της, όπου ευθύς αμέσως θα ακολουθήσει το γεγονός του Ευαγγελισμού. Η γνωστοποίησις από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ότι πρόκειται να συλλάβει τον Θεόν Λόγον και να τον γεννήσει. Και μάλιστα, είναι οι προκηρύξις της των ανθρώπων σωτηρίας.
Σωτηρία τώρα. Μια πολύ ωραία λέξη, την οποία και εμείς μέσα από το κοσμικό φρόνημα και την κοσμική μας σκέψη την έχουμε αλλοιώσει. Σωτηρία εμείς θεωρούμε ότι είμαστε δέσμιοι κάπου και κάνουμε μια επανάσταση, έναν αγώνα, μια προσπάθεια. Φεύγουμε από εκεί που βρισκόμαστε, στα δύσκολα θα λέγαμε, για να σωθούμε. Σωτηρία όμως στην γλώσσα της Εκκλησίας είναι κάτι τελείως εκ διαμέτρου αντίθετο.
Η σωτηρία μας είναι η ένωσή μας με τον Ιησού Χριστό. Και μάλιστα η λέξη σωτηρία δημιουργείται από δύο παράγωγα σώων και τηρώ. Παραμένω σώος και τηρώ αυτό το οποίον έχω ως ολοκληρωμένη κατάσταση. Το τηρώ μέχρι τέλους. Και βέβαια, ο άνθρωπος, η ψυχοσωματική οντότητα, η κορωνίδα της δημιουργίας του Θεού, τηρεί αυτήν την ολοκληρώτητα εις την ζωή του, ενούμενος με τον Θεό.
Και ενώ ο άνθρωπος είναι με την ψυχή του και με το σώμα του σώος, ολόκληρος, τα τηρεί αυτά, ενούμενος με το πνεύμα, με την ασκητική και νηπτική προσευχή και παράδοση της εκκλησίας, ενούμενος με τον πνεύμα, με τον Ιησού Χριστό. Άρα λοιπόν, σωτηρία μας είναι ο Χριστός μας και η Παναγία, η μητέρα του Θεού, εν τω ναώ προσάγεται, για να μας δείξει τον Χριστό και να μας τον προκαταγγείλει.
Προκαταγγέλει τον Χριστό η Παναγία αδελφοί μου! Γιατί, το πρώτο που πρέπει να πούμε, επειδή ακούσατε πολλές και στην υμνολογία και εις τα παλαιοδιαθηκικά κείμενα τα οποία διαβάσαμε, μιλάει ότι την υποδέχθηκε ο Αρχιερεύς και Προφήτης Ζαχαρίας.
Είναι ο πατέρας του Τιμίου Προδρόμου. Αυτός την υποδέχθηκε και ήταν Αρχιερεύς την εποχή εκείνη, γιατί η θητεία του Αρχιερέως εις την Παλαιά Διαθήκη ήταν ενιαύσια θητεία. Ένα χρόνο ήταν Αρχιερεύς, δεν ήταν πάντοτε Αρχιερεύς και ανακυκλούτω από την Λευιτική Φυλή.
Την υποδέχτηκε λοιπόν αυτός και μάλιστα, όπως μας γράφει ο Άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως, ένας μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας μας του 7ου αιώνος, τέλη του 7ου αιώνα, αρχές του 8ου, ήταν σύγχρονος και φίλος με τον Άγιο Φώτιο, τον περίλαμπρο αυτό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον ανακαινισθή και να ρυθμιστή και φωτιστή των Σλάβων.
Ο Άγιος Γερμανός λοιπόν Κωνσταντινουπόλεως, που γράφει δύο πολύ ωραίες ομιλίες για την είσοδο της Παναγίας εις τον το Ναό του Κυρίου, μας επεξηγεί αυτά τα πράγματα και το πώς εισέρχεται η Παναγία εις το Ναό και εν καταστάσει εν οράσεως, με προφητική κατάσταση δηλαδή αγιοπνευματική, ο Ζαχαρίας την υποδέχεται και τη βάζει μέσα στα άγια των Αγίων. Την τοποθετεί εκεί, γιατί είδε εις το πρόσωπό της ότι ήταν η εκπλήρωση της επαγγελίας του Θεού.
Δηλαδή ότι ήταν αυτό το πρόσωπο, όπου αυτά τα οποία οι γενεές των προφητών και των δικαίων και των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης περίμεναν, την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, θα πραγματοποιηθεί από αυτήν την νεαρή κόρη. Γι’ αυτό και την εισαγάγει στα Άγια των Αγίων. Και επειδή γίνεται αυτό το γεγονός, αυτό καταδεικνύει ότι η Παναγία Μητέρα του Θεού προκαταγγέλλει τον Ιησού Χριστό εις τη ζωή μας.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μια τριετίζουσα κόρη, ένα παιδάκι τριών χρονών θα εγίνετο δεκτή και θα ελάμβανε αυτές τις τιμές από το ιερατείο του Ναού του Σολομώντος, θα εισαγάγετο σε αυτόν τον χώρο εις τα Άγια των Αγίων και θα ετρέφετο από τον άγγελο, για να προετοιμασθεί, ώστε να καθαρισθεί από κάθε βιολογική πτώση και κατάσταση, για να δεχθεί μέσα της την ένσαρκη οικονομία, το δεύτερο πρόσωπον του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Θεόν Λόγον, τον Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος κατά τον Ευαγγελισμό, κατά την ενημέρωση, κατά την γνωστοποίηση που της κάνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, συλλαμβάνει τον Ιησού Χριστόν και τον γεννά περιχαρώς, ως τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπο ανάμεσά μας.
Αυτό είναι έτσι πολύ συμπυκνωμένα, γιατί θέλουμε πάρα πολύ χρόνο να προσεγγίσουμε όλη την θεολογία και το μυστήριο της αποψινής και αυριανής εορτής της Εισόδου της Παναγίας μας εις τον Ναό του Θεού. Αυτό το οποίον όμως πρέπει να κρατήσουμε ως σκέψη και ως έννοια και ως μια πνευματική διεργασία εις τη ζωή μας, είναι ότι μαζί με την Θεοτόκο, μαζί με την Μαρία, εις τον ναό του Σολομώντος, δεν εισέρχεται μόνη της, αλλά εισέρχεται μαζί της και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Εισέρχεται μαζί της και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, για να προετοιμαστεί για την έλευση του Θεού Λόγου, για την σάρκωση του Ιησού Χριστού, Να σκηνώσει δηλαδή ο Θεός μέσα στη ζωή του κόσμου και στη ζωή των ανθρώπων. Και θα πρέπει να πούμε και τούτο, ότι, η σωτηρία μας, ολοκληρώνεται όχι μέσα στη σκέψη μας, αλλά εν χρόνω. Ενωνόμαστε με τον Θεό, εν χρόνω.
Κρατάμε την ψυχοσωματική μας πληρότητα και την πνευματική μας την ενώνουμε με τον Θεόν Λόγον, αλλά όχι με διαλογισμό, ή με μια άλλη αντίληψη των γεγονότων, αλλά ιστορικά, η σωτηρία μας γίνεται ιστορικά μέσα εις τον χρόνο της Εκκλησίας και το βλέπουμε αυτό με την ζωή των Αγίων. Αυτό φαίνεται και παρουσιάζεται πολύ δυναμικά μπροστά μας με την παρουσία των αγίων.
Τι ήταν οι άγιοι; Άνθρωποι σαν κι εμάς. Δεν είχαν κάτι άλλο, περισσότερο ή λιγότερο από εμάς, αλλά πίστεψαν εις τον Θεό, τον εμπιστεύθηκαν, αγωνίστηκαν να εγκατασταθεί ο Θεός μέσα τους, ο Θεός Λόγος εις τη ζωή τους. Και βλέπουμε λοιπόν, ότι αυτοί «εν χρόνω» γεύονται την σωτηρία.
Ξέρουμε ότι αυτός ο Άγιος, ο Άγιος Αθανάσιος, έζησε έναν συγκεκριμένο χρόνο, μία συγκεκριμένη εποχή. Διατήρησε την ψυχοσωματική του ολότητα. Ήταν ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος της εποχής του. Πανεπιστήμων με πολλές γνώσεις, αλλά το πνεύμα του ενωμένο με τον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό και το παρέδωσε σε Εκείνον.
Και εμείς σήμερα Τον έχουμε και τον αγιογραφούμε και τον εξεικονίζουμε, τον ιστορούμε, όπως λέμε και τον δείχνουμε όχι μόνο ως άγιο με φωτοστέφανο, αλλά και ως ιστορικό πρόσωπο. Έτσι και κάθε ένας από εμάς και κάθε μία, γευόμαστε αυτήν την σωτηρία του Ιησού Χριστού ιστορικά εις την ζωή μας, όπως ιστορικό ήταν και το γεγονός το οποίον εισήλθε η Παναγία, η Μητέρα του Κυρίου, εις τον Ναό του Σολομώντος.
Αυτό λοιπόν, θα πρέπει να το κατανοήσουμε. Συγνώμη αν σας κούρασα. Θα πρέπει να το κατανοήσουμε και να δούμε ότι αυτό το γεγονός της σχέσεως του Χριστού με την Παναγία, έχει αποτέλεσμα την σωτηρία του ανθρώπου, την σωτηρία του κόσμου. Εισέρχεται μέσα στο ναό του Σολομώντος η Παναγία και εισερχόμαστε και εμείς όλοι μέσα στο ναό.
Εισέρχεται ως παρθένος και πανάμωμος Κόρη. Αυτό σημαίνει ότι και εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε πνευματικά και να εγκρατευόμαστε, ώστε να εισερχόμαστε στο ναό για τη σωτηρία μας. Και όντως καταλήγουμε, για να τελειώσουμε, ότι ζούμε την ευδοκία του Θεού, τον Ιησού Χριστό στη ζωή μας, πού, εις τα Μυστήρια. Στο σώμα Του και το Αίμα Του, στις ιερές Ακολουθίες. Εκεί.
Εδώ είναι παρών ο Χριστός. Αυτό βιώνουμε, αυτή είναι. Και βέβαια η σωτηρία μας είναι δεδομένη, γιατί η Παρθένος κόρη προκαταγγέλει αυτή την σωτηρία και εμείς την γευόμαστε όπως εκείνη μέσα εις τα Άγια των Αγίων.
Εκείνη, πριν την γέννηση του Ιησού Χριστού, αλλά εν Πνεύματι Αγίω, εμείς μετά από την γέννηση του Ιησού Χριστού, με τα μυστήρια, με την εξομολόγηση, με τη μετάνοια, με τη νηστεία, με την προσευχή, με την μετοχή μας εις την δόξα του Θεού, γιατί αυτή είναι και η δόξα της Παναγίας, είναι ο Ιησούς Χριστός για τη δόξα του Θεού, εμείς την απολαμβάνουμε μέσα στην Εκκλησία με τη σωτηρία μας.
Εύχομαι λοιπόν και προσεύχομαι, όλοι μας να την γευθούμε εις την ζωή μας, να εισερχόμαστε και εμείς εν τω Ναώ του Θεού, όπως η Παναγία Μητέρα. Να γευόμαστε την φωτιστική χάρη του Παναγίου Πνεύματος εις την ζωή μας και να αγιαζόμαστε και να χαριτωνόμαστε από αυτήν.
