Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Ανδρέου Πλατάνου.
Ο κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ αλλ᾽ ου πολλούς πατέρας· εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα».
Την πνευματική σχέση του αποστολου Παύλου με τους χριστιανούς της Κορίνθου περιέγραψε το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Και η σχέση αυτή είναι σχέση πατρότητος, είναι δεσμός ισχυρός που οφείλεται στην νέα γέννηση, στην αναγέννηση που προσφέρει ο απόστολος μέσω του Ευαγγελίου του Χριστού σε όσους πιστεύουν.
Όσους διδασκάλους της πίστεως στον Χριστό και αν έχετε, λέγει ο απόστολος, έχετε ένα μόνο πατέρα· γιατί εγώ είμαι αυτός που σας γεννησα διά του Ευαγγελίου του Χριστού.
Η πνευματική αυτή σχέση δεν περιορίζεται μεταξύ του αποστολου Παύλου και των χριστιανών της Κορίνθου. Επεκτείνεται και μεταξυ των άλλων αποστόλων και όλων των χριστιανών, καθώς και η δική τους σπορά του ευαγγελικού λόγου ήταν αυτή που συνέβαλε στην εν Χριστω αναγέννηση των ανθρώπων.
Στον ρόλο, λοιπόν, του πνευματικού πατέρα βρισκεται και ο εορταζομενος και τιμώμενος σήμερα άγιος πρωτοκλητος απόστολος Ανδρέας.
Πρώτος αυτός από όλους τους ανθρώπους επάνω στη γη κλήθηκε από τον Χριστό να τον ακολουθησει και να γίνει μαθητής του!
Δεν τον γνώριζε. Δεν τον είχε ακούσει. Δεν είχε δεί τα θαύματά του. Το μόνο που ήξερε ήταν αυτό που είχε ακούσει από τον διδάσκαλο του, τον άγιο Ιωάννη τον Προδρομο. «Ίδε ο αμνός του Θεού».
Τι μπορούσε να καταλάβει ο απόστολος Ανδρέας μόνο από αυτή τη φραση; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Όλοι όμως ξέρουμε τι ήταν αυτό που άγγιξε την ψυχή του και αποφασισε να τον ακολουθήσει. Ήταν η χαρη του Θεού, ήταν η γλυκύτητα του θεανδρικού προσώπου του Κυρίου, που τον έκαναν να μείνει κοντά του όχι μόνο εκείνη την ημέρα αλλα για πάντα, για όλη του τη ζωή.
Ασφαλώς μεγάλη και δύσκολη απόφαση που δεν μπορεί να την παρει ο καθένας. Αλλά ο απόστολος Ανδρέας όχι μόνο τόλμησε να την πάρει, αλλά έσπευσε να καλεσει και τον αδελφό του να γνωρίσει τον Χριστό. Όχι μόνο ακολούθησε τον Χριστόν, αλλά έγινε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας του απόστολός του.
Γιατί τι άλλο κάνει ο απόστολος Ανδρέας όταν, μετά την πρώτη συνάντησή του με τον Χριστό, ψαχνει τον αδελφό του για να του πεί: «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστιν μεθερμηνευόμενον Χριστον».
Απόστολος του Χριστού από την πρώτη στιγμή ο απόστολος Ανδρέας δεν θέλει να κρατήσει τον θησαυρο που βρήκε μόνο για τον εαυτο του. Γι᾽ αυτό τον μοιράζεται. Γι᾽ αυτό τον προσφέρει. Γι᾽ αυτό τον κανει γνωστό.
Στη δική του πίστη στηρίζεται το κήρυγμα του Χριστού. Στη δική του πίστη στηρίζεται η Εκκλησία. Στην αγάπη του για τον Χριστό και τους ανθρώπους στηρίχθηκε και όλο το αποστολικό του έργο. Γιατί δεν ειναι μόνο ο απόστολος Παύλος που πέρασε όλες αυτές τις ταλαιπωρίες που περιγράφει προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, αλλά και όλοι οι απόστολοι και ο εορταζόμενος σημερα απόστολος Ανδρέας. Και όμως τις υπέμεινε όλες και υπέμεινε και τον σταυρικο θάνατο προκειμένου να κηρύξει σε όσο περισσοτερους ανθρωπους μπορούσε το ευαγγέλιο του Χριστού και να τους αναγεννήσει εν Χριστώ Ιησου.
«Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ αλλ᾽ ου πολλούς πατέρας».
Πατέρες μας είναι οι απόστολοι, πατέρας μας και ο απόστολος Ανδρέας, γιατί και σ᾽ αυτον οφείλουμε το κήρυγμα του Χριστού. Αυτός έκανε γνωστό στην Εκκλησία και στον κόσμο το προσωπο του Χριστού. Αυτόπτης και αυτήκοος μαρτυς της ζωής και της διδασκαλίας του μετέδωσε στην Εκκλησία την αυθεντική μαρτυρία του για τον Σωτήρα του κόσμου, θετοντας με το κήρυγμά του, με τη ζωή του και με το μαρτυριό του τις βασεις της δικής μας πιστεως, της δικης μας αναγεννησεως εν Χριστώ και της δικής μας σωτηρίας.
Αν συγκρίνουμε τη δική μας πιστη και τη δική μας αποφασιστικότητα με την πίστη και την αποφασιστικότητα του αγίου αποστόλου Ανδρέου θα διαπιστώσουμε τη μεγαλη απόσταση που μας χωρίζει.
Θα διαπιστώσουμε πόσο δυσκολα πειθόμαστε όχι να ακολουθήσουμε τον Χριστό σε όλη μας τη ζωή, όπως έκανε ο εορταζόμενος απόστολος εγκαταλείποντας τα πάντα, αλλά να κανουμε έστω και την παραμικρή υποχωρηση, έστω και την παραμικρη αλλαγη στις συνήθειές μας για να εφαρμόσουμε μία εντολή του Ευαγγελίου, για να ακολουθησουμε σε ένα σημείο μονο τον Χριστο.
Αν θέλουμε όμως να τιμήσουμε πραγματικά τον απόστολο Ανδρέα θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της δικής του ζωής και της δικής του πορείας. Θα πρεπει να μιμηθούμε την άδολη πίστη του, που είναι έκφραση της αγνής και καθαρής ψυχής του, και την τόλμη του.
Αν η πίστη και η τόλμη χάρισαν σε εκείνον την τιμή να γίνει ο πρωτόκλητος των αποστόλων, σε μας μπορούν να εξασφαλίσουν τη σωτηρία μας.
