Στον ιερό Ναό Τιμ. Σταυρού Σερρών, ιερούργησε σήμερα, Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024, ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος. Κατά την διάρκεια της θ. Μυσταγωγίας, τελέσθηκε το μυστήριο της εις πρεσβύτερον χειροτονίας του ευλαβεστάτου διακόνου π. Αποστόλου Κουκούτση, ο οποίος, προ εννεαμήνου ενετάχθη οργανικώς, ως έγγαμος κληρικός στο έμψυχο δυναμικό της Σερραϊκής Εκκλησίας.
Ο νέος πρεσβύτερος, βαθιά συγκινημένος, προ της χειροτονίας του, απηύθυνε λόγους δοξολογίας προς τον άγιο Θεό, αλλά και ευγνώμονος ευχαριστίας προς τον σεπτό Ποιμενάρχη της Εκκλησίας των Σερρών, τον πνευματικό του πατέρα, την σεμνή σύζυγο και τα τέκνα του, τους κατά σάρκα οικογενείς του, τους κληρικούς και τον πιστό λαό, οι οποίοι συνήργησαν στην κατά Θεόν προκοπή του.
Ο σεπτός Ποιμενάρχης της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης κ. Θεολόγος, στον λόγο του προς το νεοχειροτονηθέντα πρεσβύτερο, εμπνεόμενος από την ιερά διήγηση της ια’ εωθινής, Ευαγγελικής περικοπής, όπου ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, απευθύνει θείο κάλεσμα στον πρωτοκορυφαίο Απόστολο Πέτρο, στο σπουδαίο έργο της διαποιμάνσεως των λογικών προβατίων Του, ετόνισε πατρικώς, μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Σήμερον, αγαπητέ μου διάκονε π. Απόστολε, προσέρχεσαι, τρέμων και χαίρων, να λάβεις τον δεύτερο βαθμό της αγίας ιερωσύνης, έτσι ώστε να υπηρετήσεις ως πιστός οικονόμος Ιησού Χριστού την αγία Εκκλησία Του.
Κάθε χειροτονία είναι μία φοβερά υπόμνηση του χρέους μας, των φρικτών όρκων, που δώσαμε ενώπιον Θεού και ανθρώπων, να Τον υπηρετήσουμε με όλη τη δύναμη της υπάρξεώς μας, παρά την ανθρώπινη αδυναμία και ατέλειά μας, αλλά με το τεκμήριο της καρδιακής αγάπης μας προς Εκείνον.
Ο ιερεύς, όπως σημείωνε πολύ εύστοχα ο μακαριστός ρουμάνος Πρωτοπρεσβύτερος Βιργκίλ Γκεωργίου είναι η θυσία ενός ανθρώπου, προστιθεμένη ελευθέρως στη μοναδική και λυτρωτική θυσία του Θεανθρώπου Χριστού, η μοναδική που σώζει, ιεροποιεί, ωραιοποιεί και αγιάζει τον άνθρωπο.
Η αποστολή των κληρικών, παιδί μου, προϋποθέτει περίσσια θερμουργού αγάπης, χωρίς όρους και όρια. Μίας αγάπης, που σημαίνει θυσία, εγκατάλειψη της ίδιας μας της ζωής, έξοδο από τον ανθρώπινο εγωϊσμό και τα “θέλω” μας. Τότε και μόνο τότε, η αγάπη είναι γνησία, αυθεντική, σωτήρια και λυτρωτική. Όταν έχει το στοιχείο της θυσίας, της ανιδιοτέλειας, της διακρίσεως, της ευγενείας.
Η αγία ιερωσύνη δεν είναι άνεση και καλοπέραση, αλλά μία συνεχής Γεθσημανή, Γολγοθάς, Τάφος και Ανάσταση. Έργο σου, παιδί μου, υπακούοντας στην γλυκυτάτη φωνή του Κυρίου μας, το “δεύρο ακολούθει μοι”, θα είναι να οικοδομείς την διακονία σου επάνω στην ζωηφόρο πέτρα της πίστεως, στον Χριστό ως Θεό, Σωτήρα και λυτρωτή του κόσμου.
Να μείνεις σ’ ολόκληρη τη ζωή σου χριστοκεντρικός, λειτουργικός, ταπεινός, φιλόπονος, πιστός και ενσυνείδητος αγωνιστής του Χριστού και της αληθείας Του. Να μην φοβηθείς, να μην δειλιάσεις.
Όπως θεοπνεύστως λέγει ο Απόστολος των εθνών Παύλος, εμείς οι κληρικοί οφείλουμε να αναζωπυρώνουμε συνεχώς το χάρισμα της αγίας ιερωσύνης, με πολύ προσοχή, ταπείνωση, προσευχή, αγάπη, καθημερινό προσωπικό πνευματικό αγώνα για την κάθαρση, τον φωτισμό και το αγιασμό μας. Πρόσεχε, λοιπόν τον εαυτό σου. Ποτέ να μην του επιτρέψεις να συμπλεύσει με την ραθυμία, την κακία, την ευτέλεια, το ψέμα, το ωμό συμφέρον.
Σ’ αυτόν τον αποστολικό, θυσιαστικό, ευλογημένο και άγιο δρόμο του Χριστού να βαδίζεις με βήματα ταπεινά, αλλά και αποφασιστικά. Να ζεις, να υπάρχεις, να αναπνέεις γι’ Αυτόν. Να βαδίζεις πάντοτε μετά φόβου Θεού, με τον ίδιο δηλαδή σεβασμό και ιερό φόβο, που έχεις σήμερα. Να αξιοποιήσεις θεοφιλώς το άγιο τάλαντο της ιερωσύνης, το οποίο σου εμπιστεύθηκε ο Δεσπότης Χριστός.
Να φυλάξεις αξίως την παναγία παρακαταθήκη, που δια των ταπεινών μου χειρών σου εμπιστεύεται σήμερα ο μέγας και μόνος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός και να αξιωθείς να την παραδόσεις ακεραία στα δικά Του πανάχραντα χέρια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το Θεό στον κόσμο, από την χάρη της ιερωσύνης, η οποία ξεπερνά σε αξία όλα τα ανθρώπινα μέτρα.
Διά της αγίας ιερωσύνης του Χριστού, θεραπεύεται, φωτίζεται, αγιάζεται και σώζεται ο κόσμος ολόκληρος. Ο ιερεύς λαμβάνει από τον ίδιο τον Χριστό το προνόμιο, αλλά και την ευθύνη να διαποιμαίνει το δικό Του ποίμνιο, να διαχειρίζεται τα ουράνια, να κλείνει και να ανοίγει τους ουρανούς.
Όσα δεν εμπιστεύθηκε ο Θεός στις επουράνιες δυνάμεις, τα εμπιστεύθηκε, κατά το μέγα έλεος και τις ανεξιχνίαστες βουλές Του, στους ταπεινούς Του ιερείς. Να ενθυμείσαι ότι, όση είναι η τιμή που λαμβάνεις, ανάλογη θα είναι και η ευθύνη και ο λόγος, ο οποίος θα σου ζητηθεί από τον δικαιοκρίτη Χριστό.
Προστάτευσε τον εαυτό σου, από ό,τι ακυρώνει τον λόγο σου και μαραίνει τον ζήλο σου, φρόντισε και εργάσου φιλοπόνως, ώστε η διακονία σου στην Εκκλησία να είναι παρουσία Χριστού, δηλαδή φως, αλήθεια, ζωή, ελπίδα, δύναμη, φιλανθρωπία και προσφορά.
Εύχομαι πατρικώς, παιδί μου, να είσαι πιστός και ταπεινός υπηρέτης του μυστηρίου της εις Χριστόν πίστεως, να εκδαπανάσαι, ημέρα και νύκτα, υπέρ του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων, ώστε να αξιωθείς της μερίδος των σωζομένων. Ποτέ να μην κάνεις συμβιβασμούς σε θέματα πίστεως, αλλά δια της ταπεινώσεώς σου να ελκύεις την χάρη του Θεού.
Να είσαι προσηνής προς τους ανθρώπους, ταπεινός στο φρόνημα, ειλικρινής και αληθινός στην συμπεριφορά. Να αφιερωθείς ολόψυχα και να αγαπήσεις ολοκληρωτικά τον Κύριο και Θεό μας, όχι με αγάπη συναισθηματική, αλλά με αγάπη δυνατή, θυσιαστική, δοτική, αρχοντική.
Αυτή η αγάπη θα σε κρατά όρθιο, δυνατό και προσγειωμένο σ’ αυτήν την ζωή. Θα πλαταίνει την ψυχή σου για τον κάθε άνθρωπο, που θα καταφεύγει σ’ εσένα, ως προς ιατρό και θεραπευτή, ως προς πατέρα φιλόστοργο, ως διάκονο του έργου Εκείνου, του Μεγάλου Ποιμένος του γένους των ανθρώπων, πού ήλθε στον κόσμο “καλέσαι και σώσαι το απολωλός”.
Ίσχυε και θάρσει, λοιπόν, παιδί μου Απόστολε! Η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πάντοτε να αγιάζει, ενδυναμώνει, εμπνέει, χαριτώνει και πλαταίνει την ιερωσύνη σου στην Εκκλησία. Είσελθε, χαίρων και τρέμων εις την χαράν του Κυρίου μας! Χαίρων για την τιμή και τρέμων για την ευθύνη. Η χάρις Του, διά πρεσβειών πάντων των αγίων, εξαιρέτως δε της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, πάντοτε να κατευθύνει την ζωή σου και να σου χαρίζει ουράνιες χαρές και παρακλήσεις».
Ολοκληρωθέντος του μυστηρίου της χειροτονίας και μετά την απόλυση της θ. Ιερουργίας, ο Σεβασμιώτατος, οι συλλειτουργήσαντες και συμπροσευχηθέντες κληρικοί και ο λαός του Θεού ευχήθηκαν στον νέο πρεσβύτερο π. Απόστολο, να εκπληρώνει θεαρέστως την διακονία του στην Εκκλησία, να δοξάζει τον άγιον Θεόν, να αναπαύει, να οικοδομεί και να παρηγορεί τις ψυχές των ανθρώπων.
