Την Κυριακή προ της Εορτής του Αποστόλου Ανδρέου, η Μητρόπολη των Πατρών, εορτάζει πανηγυρικά και πανευφρόσυνα την εορτή και μνήμη, πάντων εν Αχαία και εξ Αχαΐας Αγίων.
Η πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελέστηκε στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέου, υπό του Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου.
Στον Ιερό Ναό είχαν μεταφέρθηκε από την παραμονή της Εορτής Ιερά Λείψανα, όπως η Τιμία Κάρα της Αγίας Ειρήνης, τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Ιωακείμ της Μονής των Νοτενών και η χαριτόβρυτος Κάρα του Οσίου Γερβασίου.
Πλήθος πιστών κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό και ασταμάτητο ήτο προσκύνημα των ευσεβών Χριστιανών στα Ιερά Λείψανα των Αγίων, που είχαν τοποθετηθή στο κέντρο του Ναού.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στην εορτή των Αγίων της Αχαΐας και εστίασε σε τρία σημεία.
Στο σκοπό της ζωής των ανθρώπων που είναι η αγιότης.
Στο ότι αγιάζουν άνθρωποι κάθε ηλικίας και εργασίας, όπως Μοναχοί, έγγαμοι, νέοι και γέροντες.
Μεγάλη ευλογία από τον Θεό, ώστε να κατέχωμε θησαυρούς χαριτοβρύτους τα τίμια των Αγίων Λείψανα, ποταμούς χαρίτων και θαυμάτων και παραμυθίαν μεγίστην στη ζωή μας.
Μεταξύ των άλλων είπε ο Σεβασμιώτατος:
Η χορεία των Αγίων από της αρχής και μέχρι των εσχάτων, διέρχεται από τον πρώτον μ.Χ. αιώνα με τον Πρωτόκλητον Απόστολον Ανδρέα και κάνει διαδρομή 20 και πλέον αιώνων, ήδη διανύομε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνος.
Τούτο σημαίνει ότι η αγιότης είναι κατάστασις και χάρις, δωρεά και αγώνισμα, που δεν αφορά μόνον στους ανθρώπους της παλαιάς εποχής, αλλά αφορά στους ανθρώπους όλων των εποχών, αφού ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου δεν είναι η επίγειος απόλαυσις, η άκριτος επίγειος ηδονή, οι κοσμικές δόξες, εξουσίες και τιμές, ως θα ήθελαν οι υλοκρατούμενες απόψεις σήμερα, αλλά ο αγιασμός και η σωτηρία, η κατά Χριστόν τελείωσις, η Θέωσις.
Ο λόγος του Κυρίου είναι σαφής. «Άγιοι γίνεσθε, ότι και εγώ άγιος ειμί..». Ο δε ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος, τονίζει με λόγον έχοντα διαχρονικήν ισχύν: «Έως ότου φθάσωμεν, εις άνδρα τέλειον, ει μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».
Η Αγιότης επιτυγχάνεται με αγώνες και άσκηση πνευματική και βεβαίως διά της Μυστηριακής οδού της αγίας μας Εκκλησίας.
Σε μια εποχή που επικρατεί η ήσσων προσπάθεια, η απουσία αγώνων πνευματικών για την εσωτερική ανακαίνιση του ανθρώπου, ο άκρατος και άκριτος δικαιωματισμός, η αδιαφορία για την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, η νομιμοποίησις της ανηθικότητος, ο πανσεξουαλισμός και η αδιαφορία για τον συνάνθρωπό μας, οι λόγοι του Κυρίου, αλλά και των Αποστόλων ακούονται αναχρονιστικοί και φαντάζουν ανεδαφικοί.
Όμως αυτή είναι η αλήθεια, η σώζουσα αλήθεια από τον ωκεανό της σύγχρονης απελπισίας, της απαισιοδοξίας και των ψυχικών διαταραχών, της βίας ενδοοικογενειακής και ενδοσχολικής, όπως την βιώνομε σήμερα, και των ανθρωποκτονιών με στόχο κυρίως τις γυναίκες, καταστάσεις που βασανίζουν την κοινωνία μας. Μεγάλη όντως αλήθεια το: «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται».
…Οι Άγιοι ανήκαν σε διαφορετικές ηλικίες και είχαν διαφορετικές ασχολίες. Πολλοί πιστεύουν ότι αγιάζουν, κατά το κοινώς λεγόμενον, μόνο οι Ασκηταί ή όσοι ασχολούνται με τα Εκκλησιαστικά και μόνο λειτουργήματα και διακονήματα.
Αλλ΄ ιδού αδελφοί μου, ενώπιόν μας σήμερον, οι εν Αχαία και εξ’ Αχαίας Άγιοι, από τον Απόστολον Ανδρέαν, έως τον Όσιον Γερβάσιον, τον εσχάτως εν τοις δελτοις των Αγίων καταταγέντα υπό του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.
Είναι μοναχοί, μοναχές, έγγαμοι, νέοι και γέροντες, πλειάς πατέρων, οσίων και δικαίων, Μαρτύρων της παλαιάς εποχής και Νεομαρτύρων.
Στην ένσταση πολλών, ότι είναι δύσκολος ο αγιασμός στην εποχή μας, η Εκκλησία ευαγγελίζεται, ότι: «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» και «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί».
Θαυμάζομε και επαινούμε τους νέους και τις νέες, που αντιστέκονται στις προκλήσεις των ποικίλων ηδονών και της σαρκολατρείας, εις πείσμα των σαρκικών ανθρώπων του καιρού μας.
Θαυμάζομε και υποκλινόμεθα ενώπιον των συζύγων, οι οποίοι αγωνίζονται να διατηρήσουν την κοίτην αμίαντον και τον γάμον τίμιον, σε μία εποχή που επικρατεί το «εγώ» και είναι άγνωστος ο άθλος του «εμείς» και εξέλιπεν ο σεβασμός και η αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των συζύγων.
Επαινούμε τους γονείς που αγωνίζονται να μορφώσουν «Χριστό» στα παιδιά τους, έχοντες ως παραδείγματα την πληθύν των εγγάμων αγίων της Εκκλησίας μας.
Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω του γονείς, οι οποίοι εμπιστεύονται τα παιδιά τους στην Εκκλησία, και προ ημερών, έδωσαν μαζί με τα παιδιά τους, μαρτυρία πίστεως και ζωής, μαζί με τις χιλιάδες των παιδιών της Πάτρας, που στα πρόπυλα του Ιερού Ναού του Αποστόλου Ανδρέου Πατρών, με ένα στόμα και μία ψυχή, ευχήθηκαν σε όλο τον κόσμο, «Καλά Χριστούγεννα».
Θαυμάζομε τους τιμίους βιοπαλαιστάς, τους τιμίους εργάτες όπου κι αν αγωνίζονται, σε όποιο επάγγελμα, που αντίθετα στο ρεύμα, δίδουν μαρτυρία ζωής και αξιοπρέπειας…»
